Kamis, 09 Februari 2012

Drama Bahasa jawa : Nandhang Asmara


Kala iku ing Desa Jatinegara wonten gadis ingkang ayu tenan, yaiku Indah larasati. Dheweke boten kagungan ibu, amargi indah sampun ditingal ibune awit lair. Saniki, indah gesang kalian ramanipun. Ramanipun indah jenenge Prabu Pandu Utomo. Prabu punika gadhah arto ingkang kathah sanget. Mulanipun kathah gadis ingkang tresna maring Prabu Pandu Utomo .
Menika indah dolan menyang kali. Dheweke lagi nyuci klambi. Sawetara punika dheweke nembang lagu dolanan “Lir-Ilir”.

Ilir-ilir tandure wis sumilir tak ijo royo-royo tak sengguh penganten anyar

Bocah angon penekna blimbing kuwi lunyu-lunyu penekna kanggo masuh dodotira

Dodotiro kumintir bedhahing pinggir domna na jlumatana kanggo sebo mengko sore

Pumpung gedhe rembulane pumpung jembar kalangane surak-surak iya.

Nalika iku wonten pangeran ingkang gagah perkasa ngrungokake tembange indah. Dheweke penasaran sapa sing nembang kuwi. Pangeran iku nggoleti nanging ora ketemu-temu.
Nalika iku ing latar amba omahe indah ana ibu-ibu ingkang ayu banget rupane. Ternyata, ibu-ibu kuwi rencange ramanipun indah. Piyambakinipun jenenge Ema puteri. Ibu Ema gadhah lare ingkang sapantaran kalih indah jenenge Cicih Maryati.
Satunggal taun lajenginipun. Ibu Ema dados garwanipun Prabu Pandu. Nanging rikala Prabu Pandu medhal kangge nyambut gawe. Indah dipun dukani dening ibu Ema.
Ibu Ema          : “ Indah, kowe kepriye sih kerja ora becus kaya nggana. Kyeh, latar esih kotor. Kok resikki maneh ! ”
Indah              : “ Wau sampun diresiki bu .”
Ibu Ema          : “Wau...????kapan...??? aja ngapusi lah....cepet saiki diresiki.”
Indah              : “Ngih bu.”
Ibu Ema          : “Aja mung inggah-inggih wae, ora kepanggih. Mana cepetan gawa sapu.”
                  ( Sesawise indah ngresiki omah Cicih balik.)
Indah                 : “ Eh, cicih...kowe wis balik tho?”
Cicih                  : “ Yo wes lah, bisane takon-takon sih?”
Indah                 : “ Yo ora apa-apa. Kuwi ana sega. Nedha dhisit ya?”
Cicih                    :“Oh...kebetulan, oh ya mengko kowe nggarapaken PR ku yo. Ku ora bisa kyeh.”
Indah                 : “Yo wes, tenang bae cih.”
Sawise kuwi cicih ninggalaken indah. Banjur indah maring kali dikengken ibune nyuci klambi. Ana ing        kali, dheweke weruh iwak sing lagi lara. Amarga cangkeme kena jebakan pancingan. Indah cepet-cepet nulungi iwak mau. Ternyata iwak kuwi bisa ngomong.
Iwak mas           : “ Matur nuwun, indah gelem nulungi aku si iwak ajaib.”
Indah                 : “ Lhoh...kowe kok bisa ngomong ya? Bisa ngerti jenengku maneh ?”
Iwak mas           : “Yo bisa, wong aku jenenge iwak ajaib yo bisa ngerti  jenengmu.”
Indah                 : “Oh...koyo ngono tho.”
Iwak mas           : “ Kowe gelem maen tebak-tebakan karo aku ?”
Indah                 : “Yo wes, aku gelem.”
Iwak mas           : “Lampu apa sing dipecah metu uwonge?”
Indah                 : “ Lampu ajaib.”
Iwak mas           : “Ih salah we.....sing bener yo lampune toko sing lagi ditutup...hehehe.”
Indah                 : “ Hahahaha.....lucu, saiki gantian jenenge satriya pringgondani iku sapa ?”
Iwak mas           : “Gampang kuwi...jenenge raden gathutkaca. Bener kan..?”
Indah                 : “Salah, sing bener ya uleg-uleg (pring bonggol di dandani).”
Iwak  mas ,indah:  (nguyu)
Nalika indah karo iwak mas geguyonan ana pangeran Agung ingkang lagi ngoleti manuk sasaranne. Indah kaliyan pangeran Agung ketemu kabehe padha seneng-senengan.
Pangeran Agung beneran tresno marang indah.  Dheweke ora bisa turu jalaran mikirin indah.
Prajurit                : “Sendika dhawuh gusti, punapa gusti dereng sare ?”
Pangeran Agung : “Kuwi loh, ku lagi mikirin indah.”
Prajurit                 : “Punika tho gusti.”
Pangeran Agung: “Iya...aku wis gawe geguritan kanggo indah. kowe gelem ngrungokake geguritanku ?”
Prajurit                : “Purun gusti.”
Pangeran Agung  mbacakaken geguritannipun
Nandhang Asmara
Ketemu pisan rasane dheg-dhegan
ketemu kapindho rasane ser-seran
ketemu kaping telu sansaya nora karuwan..
Wewayanganmu tansah anggawang-nggawang swaramu angabak-ambak ing pikir kaya ora gelem sirna

apa aku iki lagi nandhang kasmaran?
Tambah agawe gregeting manahku nalika ketemu ing papan iki sanajan durung wani belak-belakan tresnaku sayekti suci. Muga-muga seliramu bisa nampa apa anane, ora gawe atiku cidra lan kuciwa. tekamu tansah dak enteni saben dina sing muga bisa nglipur ati iki.
Prajurit                   : “Sendika gusti geguritannipun sae banget. Punapa gusti badhe  langsung nglamar putri indah ?”
Pangeran Agung  : “yo wes, ngesuk aku pan nglamar Indah.”
Lajengenipun pangeran agung nglamar putri indah diiringi tarian Serimpi. Sedayanipun urip seneng.



                       


Tidak ada komentar:

Posting Komentar